Bitwa pod Salamanką

Bitwa pod Salamanką – starcie zbrojne, które miało miejsce 22 lipca 1812 roku podczas wojen napoleońskich na Półwyspie Iberyjskim.Wśród wzgórz leżących w okolicach wioski Arapiles na południe od Salamanki dowodzona przez księcia Wellingtona armia angielsko-hiszpańsko-portugalska pokonała armię francuską dowodzoną przez marszałka Auguste Marmonta.Bitwa składała się głównie z szeregu uderzeń na francuskie lewe skrzydło zainicjowanych przez brygadę kawalerii porugalskiej i 3 dywizję Pakenhama, a kontynuowanych przez brytyjską ciężką kawalerię oraz 4, 5 i 6 dywizję. Lewe skrzydło armii francuskiej zostało całkowicie rozbite.Już w trakcie pierwszych minut wymiany ognia artyleryjskiego Marmont oraz jego zastępca generał Bonet zostali ranieni odłamkami. Przypadek ten osłabił jakość dowodzenia armią francuską, co otworzyło armii Wellingtona drogę do zwycięstwa.Dowództwo nad armią francuską przejął trzeci w kolejce starszeństwa generał Bertrand Clausel. Na jego rozkaz francuskie odwody ruszyły do kontrataku na wyczerpane walką centrum sprzymierzonych. Francuzi odnieśli tu pewne sukcesy, jednak Wellington wsparł swoje centrum posiłkami, przechylając szalę na swoją korzyść.