Πλάθα Μαγιόρ

Η Πλάθα Μαγιόρ είναι η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης. Βρίσκεται κοντά σε μία άλλη διάσημη πλατεία της πόλης, την Πουέρτα δελ Σολ, η οποία είναι το χιλιόμετρο Μηδέν της Ισπανίας. Έχει ορθογώνιο σχήμα και διαστάσεις 129 επί 94 μέτρα, και περιβάλλεται από τριώροφα κτίρια κατοικιών, τα οποία έχουν 237 μπαλκόνια στην πλατεία. Συνολικά έχει εννέα εισόδους. Η Κάσα δε λα Παναδερία, που έχει δημοτικές και πολιτιστικές χρήσεις, κυριαρχεί στην πλατεία.ΙστορίαΗ απαρχή της πλατείας χρονολογούνται το 1577, όταν ο Φίλιππος Β΄ ζήτησε από τον Χουάν δε Ερρέρα για να συζητήσουν ένα σχέδιο για να ξανακατασκευάσουν την πολυάσχολη και χαοτική περιοχή της παλιάς Πλάθα δελ Αρραμπάλ. Ο Χουάν δε Ερρέρα εκπόνησε το πρώτο σχέδιο της ανακατασκευής το 1560, αλλά η κατασκευή αυτή καθέ αυτή άρχισε το 1617, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φίλιππου Γ΄. Ο βασιλιάς σύζητησε από το Χουάν Γκόμεθ δε Μόρα να συνεχίσει τις εργασίες, και ολοκλήρωσε τις στοές το 1619. Παρόλα αυτά, η πλατεία όπως είναι γνωστή σήμερα είναι έργο του αρχιτέκτονα Χουάν δε Βιγιανουέβα, ο οποίος ανέλαβε το λαμπρό, αν και δύσκολο, έργο της ανακατασκευής της το 1790, μετά από μία σειρά πυρκαγιών. Ο έφιππος ανδριάντας του Φιλίππου Γ΄ χρονολογείται από το 1616, αλλά τοποθετήθηκε στο κέντρο της πλατείας μόλις το 1848.ΟνόματαΤο όνομα της πλατείας έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Αρχικά ονομαζόταν «Πλάθα δελ Αρραμπάλ», αλλά έγινε γνωστή ως «Πλάθα Μαγιόρ»Το 1812, μετά από ένα διάταγμα όλες οι μεγάλες πλατείες της Ισπανίας μετονομάζοστηκαν σε «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» (Πλατεία Συντάγματος), ώστε να τιμήσουν το Σύνταγμα του 1812. Η πλατεία είχε αυτό το όνομα μέχρι την αποκατάσταση του Βουρβόνου βασιλιά το 1814, όταν έγινε γνωστή ως «Πλάθα Ρέαλ» (Βασιλική Πλατεία). Η πλατεία ονομάστηκε ξανά «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» τις περιόδους 1820-1823, 1833-1835 και 1840-1843.