Klasztor Sant Pau de Camp w Barcelonie

Klasztor Sant Pau del Camp – romański klasztor, najstarszy zabytek sakralny Barcelony położony w Raval, w dzielnicy Ciutat Vella. Nazwa obiektu pochodzi od jego położenia w momencie budowy, kiedy klasztor znajdował się na terenach wiejskich, poza murami miasta.HistoriaNieznane są dokładne daty budowy pierwszego klasztoru na tym miejscu, który jednak na pewno istniał przed rokiem 911. Obecny budynek datuje się z 985, kiedy został odbudowany po ataku wojsk Almanzora. Dzisiejsza forma klasztoru została ukształtowana przez przebudowy i rozbudowy w XI i XII wieku (po kolejnej napaści). W tym okresie dobudowano do niego dzwonnicę. Cały czas właścicielami kompleksu byli benedyktyni.W XIV wieku, po budowie nowych murów obronnych, klasztor znalazł się w obrębie rozrastającej się Barcelony, przeprowadzona została również kolejna jego rozbudowa. W 1508 jego społeczność połączyła się z opactwem Sant Cugat. W 1672 zakonnicy opuścili będący w coraz gorszym stanie technicznym kompleks i urządzili w nim nowicjat. W 1835 obiekt przestał pełnić funkcje sakralne. Kolejno znajdowała się w nim szkoła (1842–1850) oraz koszary wojskowe (do 1890). Od 1879 klasztor ma status zabytku (Monumento Nacional). W czasie hiszpańskiej wojny domowej odniósł duże straty, od tego czasu poddawany jest sukcesywnym konserwacjom.W klasztorze został pochowany Guifre (Wifredo) Borrell, hrabia Barcelony.ArchitekturaKlasztor został wzniesiony na planie krzyża greckiego, z trzema absydami. W jego zewnętrznej dekoracji wyróżnia się tympanon i portal zachodni z zespołem rzeźb Chrystusa, Świętych Piotra i Pawła oraz motywów roślinnych i zwierzęcych (w tym zwierząt symbolizujących czterech ewangelistów). Wnętrze obiektu jest prawie pozbawione dekoracji, jedynie półkoliste okna wypełniają witraże, a podłogę częściowo zdobi mozaika z motywami zwierzęcymi. Od pozostałych budynków stylowo odróżnia się czternastowieczna dzwonnica, przy budowie której zastosowano elementy stylu mauretańskiego.